بررسی اثرات بیون و چند ایزوله ی تریکودر ما در ایجاد مقاومت القایی گندم بر علیه زنگ قهوه ای

چکیده قارچ puccinia recondita عامل زنگ قهوه ای گندم می باشد که تأثیرات زیادی روی گندم دارد . گیاهان دارای دو پاسخ ایمنی شناسی در بخشی از مکانیسم های دفاعی خود، دارای مقاومتی موسوم به مقاومت القایی هستند که شامل مقاومت اکتسابی سیستمیک و مقاومت سیستمیک القایی می باشد. عوامل بیوکنترل و مواد شیمیایی القا کننده مقاومت می توانند چاره ای به جای آفت کش های شیمیایی درکنترل بیماری باشند. در این بررسی جهت مطالعه ی اثر بیون و گونه های تریکودرما در القا مقاومت در گندم از غلظت های 10 ، 100 و 1000 پی پی ام بیون وسوسپانسیون اسپور و سوسپانسیون کشت مایع جدایه های هایtrichoderma harzianum ،trichoderma citriniviride و trichoderma longibrachiatum در دو ژنوتیپ چمران و بولانی که به ترتیب رقم های نیمه مقاوم و حساس به زنگ قهوه ای می باشند در دو تیمار برگی و بذری استفاده شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تجزیه داده ها به کمک نرم افزار mstat-c انجام گرفته و میانگین ها به وسیله ی آزمون دانکن در سطح احتمال 5% و 1% با یکدیگر مقایسه شدند. گونه های تریکودرما و ماده ی بیون باعث کاهش زنگ قهوه ای بدون بازدارندگی مستقیم از جوانه زنی یوردیوسپور های زنگ قهوه ای گندم با فعال کردن مقاومت القایی گیاه شدند. نتایج نشان داد که وقتی تریکودرما و بیون 4-3 ساعت قبل از مایه زنی پاتوژن استفاده شوند سبب کاهش بیماری می گردند و همچنین کاربرد بذری تریکودرما و بیون در کنترل زنگ قهوه ای بسیار موثر تر از کاربرد برگی آن بود . برای بررسی تغییرات فعالیت کمی آنزیم پراکسیداز از روش hemada and kelin با استفاده از جذب نوری در طول موج 470 نانومتر استفاده شد و نتایج نشان داد که افزایش فعالیت آنزیم در رقم حساس بولانی بیشتر از رقم چمران بود. سوسپانسیون کشت مایع trichoderma harzianum و بیون به غلظت 10 پی پی ام بیشترین تأثیر را در کنترل بیماری داشتند و سطح بالاتری از محافظت را امکان پذیر ساختند. کلمات کلیدی: زنگ قهوه ای گندم ، بیون، پراکسیداز ، مقاومت القایی